Yazarizm sorunsalı...
Takım tutar gibi kitap/yazar tutanlar var. Size de ilginç gelmiyor mu? Mesela birinin çok sevdiği bir yazarı veya kitabı olumsuz eleştirdiğinizde karşınızdaki muhattap bildiğin sinirleniyor bu duruma. Her kelimesine, her harfine yansıyor öfkesi. Yerine göre ‘ben kitabı sevmedim’ demek bile bir eleştiri sayılabilir. Neden sevmedin? Nasıl sevmezsin? Yahu sevmedim işte, atıyorum ‘1996’da çok kötü bir olay yaşadım, bu kitap da onu hatırlattı bana...’
Bunun gibi binlerce neden olabilir bir kirabı sevmemek için. Tam tersi de olabilir. Anlamaya çalış, anlayamadığın noktada eyvallah de geç... Yazarın forması çıksa alıp üstüne geçirecek... Gerek yok bunlara... Kitap tektir ama girdiği her zihinde farklı bir iz bırakır. Bırakalım herkes kendi iziyle mutlu olsun... Sevgiyle...
··
55 görüntüleme
Bu sitedeki en haklı eleştirilerden hocam, kaleminize sağlık. Ben daha çok mizah yoluyla yapmayı seviyorum eleştirilerimi, örneğin kişisel gelişim kitaplarını sevmem ve bu türde kitapları yazan çoğu kişinin de (1-2 yazar dışında) edebî kaygı gütmediğini, para için bilinen şeyleri salata gibi önümüze koyduklarını düşünüyorum. Yeri gelir birkaç yorumda klişe olmuş cümleler kurarım eğlenirim falan. Ama şu çok kötü: "Bu kitabı sakın okumayın, bu kitap okunur mu yaa, bu kitabı okuyanları anlamıyorum" tarzı cümleler. Eleştiri dozumuz fark etmeden veya ederek hakarete varıyor; varmamalı.
Mert Bey çok teşekkürler. Ne olurda olsun hep abartıdan kaçmak lazım. Kendimiz için değil, özellikle başkasıyla herhangi bir konuda tartışırken veya fikir paylaşırkrn. Her şey siyahla beyaz değil neticede, arada sonsuz sayıda gri tonlar da var. Birşeyleri sahiplenmek, kendiyle özdeşleştirmek güzel. Ama fikirler sahiplenmeli, fikirler tartışılmalı. Yazarı sahiplenmek, abartı tepkileri beraberinde getiriyor. Sevgiler...
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.