İkinci kısımdan sonra roman, her şeyiyle tıpkı bir Rus klasiğine bürünüyor. Bitmek bilmeyen, uzun misafirlikler, ziyaretler, kalabalık yemekler, yemek sonrası toplantıları ve tüm bunların ortasına Fenya ve Max’in bitmek bilmeyen felsefi tartışmaları… Çoğu yerde sıkılmakla birlikte; şu cümleyi anlamaya çalışırken beynimde birkaç milyon hücre çırpınarak can verdi; “Kendi düş gücü ona bir oyun mu oynuyordu, yoksa Fenya öylesine iffetli görünmek istemesine rağmen gizemli bir biçimde kendisini ele veren ateşli renklerle tuhaf bir esrime yaratan çiçeklerle sarmalanmış bir geç Raphael dönemi figürünün stilize edilmiş sadeliğini, ruhsallığını ve inceliğini mi hatırlatıyordu?” Çevirmenin üstün yeteneğini bir tarafa koyuyorum ama yüzümün sol tarafına felç geldi. Böyle bir cümle olabilir mi ya? umutcalisan.com/2017/12/fenicka...

FeniçkaLou Andreas-Salomé · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20167,8bin okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Umut Çalışan