3 aralık
Herkese selam. Biraz vaktinizi alıcam o yüzden şimdiden özür dilerim.
3 Aralık Dünya Engelliler Günü. Malesef hepimizin bir gün engelli olabileceğimizi aklımızdan çıkardığımız bir konu. Engelli bir kuzene sahip olan biri olarak affınıza sığınarak bi kaç bişey söyleme hakkı buldum kendimde. Bu sene yasadığımız bi olayı paylaşmak istiyorum.
·
5 views
İşte bu yüzden diyorum ki: Okullarımızda yapılan anma günleri "Dostlar alışverişte görsün." zihniyetinin önüne geçmesi gerekir. Bu günler; duvardaki panoya yazı asmakla, büyük çoğunluğunun dinlemediği ya da dinler gözüktüğü öğrenci topluluğunun önünde -çoğu zaman bozuk ses sistemiyle yapılan- birkaç şiir ve yazı okumakla geçiştirilmemeli. Öğrencilerimizi empati kurabilen, öz eleştiri yapabilen, sorgulayan bireyler olarak yetiştirmeliyiz. Bunları,çoğu zaman inandıklarıyla yapmak zorunda oldukları arasında kalan bir eğitimci olarak söylüyorum. Çözümü ise yine dönüp dolaşıp kitap okuma alışkanlığı kazandırmaktan başka bir şeyde bulamıyorum. Cemil Meriç'in dediği gibi: "Kitap okuyanın fikri incelir." İncelen fikirleri bir yana bırakalım, bilgisi olmayan ama her konuda düz mantıktan doğmuş kaba saba fikirleri olan bir toplum olduk. Allah sonumuzu hayretsin.
Haklısınız. Farklı olanı dışlamayı normalleştiren bir toplum oluştu malesef. Kaç kere haberler de çocuğu engelli olduğu için okulda arkadaşları tarafından kötü muamele görüp dışlandığından dolayı okula gönderemeyen aile gördüm. Ne zamandan beri böyle acımasız, vicdandan, merhametten yoksun çocuklar yetiştiriliyor hayret ediyorum. En büyük eksiğimiz empati kuramıyor oluşumuz heralde.
Amin. Allah cidden sonumuzu hayr etsin. Bu gidiş beni korkutuyor...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.