Gönderi

Değişmek, Su Gibi Kaynayarak
Çekip gitmiş o resimdeki kadın Eşyalar birden bire yıpranmış yalnızlıktan. İyi değilsin , kuyuda bir dünya kaldı sana Bir de oturduğun kahvede gürültüden adamlar . Tuhaf bir rüzgar dolaşıyor kenti Dikenli sorular taşıyor azalan insanlara Uyandırıyor omzunda uyuyan arkadaşı Bir kumru balkona bırakıyor beklediğin haberi Öyle diyor , bir tabanca olmalı göğsündeki sıkıntı. Bir kırlangıç tek başına göçe hazırlanıyor Duyduğun onun kanat sesidir Şarkı diye mırıldandındığın. Kim konuşmuşsa bir mermi sıkılmış ağzına Nereye gitsek üstümüzde bir celladın gölgesi Sofrada insan eti , yiyenleri gördük Orada köpürdü öfkemiz Bundan sonra her bıçağın ucuyuz. Çekip ormana gitmiş Patisinden tutup dolaştırdığın kedi Bir daha dönmemiş akşamına . Gene de sen çıplaklığa güven Doğduğun günü unutma , bir de olup biteni Unutma bir kalkışma olan anneyi Tarihte kalıcı bir yer ayır Bir taşa yaz onun yarılan karnını. ~VEYSEL ÇOLAK~
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.