GÖNLÜM GÖÇ YORGUNU
Gönlüm göç yorgunu
Uzak yollardan geliyor;
Asya'dan beri yürür atlarım
Çadırlarım, konarlarım, göçerlerim
Uzaklarda kaldı dağlarım
Ulularında "Tengri" diyen
Kar eksilmeyen...
Ayrı düştüm, gayrı göçerim ben
Göçe göçe geldim canlarımdan
Can damladı göç yollarıma
Asya uzak, Asya özlem artık
Tanrı dağlarında Bozkurtlar ulur
Batıya, daha batıya, hep batıya
Savrulduk ve devrildik
Denizi gördük gökyüzü sandık
Sanki dağlar doruğuydu
Ay'ın izini gördük
Sularla gönülden tel koptu
"Aysun" derdik
Gecelerin ışımasına Asya'da
Harami yaylasında oturdum kaldım
Hırsızlandım, hırsızladım ışığı Ay'dan
Yürüdüm Asya'dan beri
"Aysun"u aradım sularda, dağlarım yok artık
Göç...Göç... Hep göç... Daha çok göç...
Kimden gelip kime gidersin?
Diye soran olmadı hiç
Nerden gelip nere gidersin?
Ben bir koca yalnızım
Türkmen Yunus'tan beri
Anadolu yaylasında
Türkçemden başka kimsem yok
Çevremi ardı halden bilmezler
Boğaz boğaza gittik boğazlarda
Yedi düvel sekiz iklimle
Özledik Asya'yı ve dağları...
Gün tükendi güneş gitti
Kesildi gecenin sesi
Kesildi rüzgar
Kan kesildi
Ekmeğe tuz bandırıldı
Yangını yakmak için
Ateşe kor atıldı sönsün diye!
Gün tükendi
Yol azaldı yordam bitti
Aşk yaşandı
Kapılar kapandı
Sonu "sen"li değil yolların
Göçe kalkan kervan oldu
Düşlerim, sevdalarım, "ben"lerim
Uzaklar yakın oldu
Yakınlar çok uzaktı
Şimdi hiç kimse yok
Defterimde kitabımda
Kulağımda gözümde
Yüreğimde...
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.