Charlie Cunningham - Minimum
İlk kitabın ardından hayal kırıklığına uğrayacağımı düşünüyordum, hatta kitabı okurken bırakmayı falan düşündüm. Yine konudan sapılacak, saçma sapan bir aşk hikayesine dönecek sandım. Sabrettim, eğer düşündüğüm gibi devam ederse okumam bırakırım dedim.
Sayfa yüz ellilerde kitap aldı başını gitti. Gözlerim yerinden çıkacak sandım, bu gerçek mi? Ben ne okuyorum böyle? Rüya falan olmalı diyorum kendi kendime…
İlk kitabın ardından beklediğim düşüşün olmaması, hatta ilk kitabı sollayıp dehşet saçması. Kelimeler boğazıma diziliyor, kitap hakkında fazla detaya girmek istemiyorum ama girmeden de yapamam gibi geliyor.
Bu kadar büyük çaplı bir şey beklemiyordum, yani bana sorsalardı ikinci kitapta neler olur sence? Diye, cevabım; evlenirler, çocukları olur ya da en fazla Q, Tess'i öldürür falan olurdu. Bu bana da büyük darbe oldu.
Kitap gerçekten de dönüşümdü… Tess ve Q'nun dönüşümünü çok değişik ve duygusal bir şekilde işlemişti. Yazarın ilk kitabından sonra sevdim, bu kitap ona aşık olmamı sağladı. Bu nasıl bir yürek? Ben okurken kendimden geçtim, okurken dinlediğim müziği duyunca ağlamaya başlıyorum. Sen bunları nasıl yazabildin kadın? Yüreğin nasıl dayandı?
İlk kitapta çok fazla +18 sahne vardı diyenler vardı, yorumumda bahsetmedim ama bana göre fazla değildi. Gidip Raine Miller okuyun, ne demek istediğimi anlarsınız. İlk kitapta nasıl azsa bu kitapta daha azdı. Zaten ben kitabı nasıl okuduğumu bilmiyorum, sayfa sayısı kaç? Kaç sayfam kaldı? Gibi düşüncelere zaman bile kalmadı, kalmıyor, kalamıyor. Kitap resmen beynimi uyuşturdu.
'Minimum' şarkısını ağlamadan nasıl dinlerim bilmiyorum. Yazarın Tess'e yaşattıkları, kadınlara yaşatılanları kağıda dökmesi…
Her şeyi tam olarak görmemi sağladı. Gözümü açtı, farkına varmamı sağladı. Hayatımda dönüm noktası olan seriler arasında koyabilirim bu seriyi. Çünkü tecavüz ve kadına işkence gibi konuları yüzeysel olarak gören ben; bu kitapla gözümün önündeki perdeleri ardına kadar çektim. Görebiliyorum artık.
Ne kadar bazılarına vahşice görünse de işlenen sevgi, dağılan duygular, yıkılan duvarlar, uyuşturulan beyinlerin arasından herkesi iyileştirecek bir aşk vardı. Yazar Tess'in Gözyaşları'na başlarken aklında seri yazmak yokmuş, sonra kendini kaptırmış hikayeye. Bence çok iyi bir şey yapmış. Ellerine sağlık, gözümü açtığın için sana milyon kere teşekkür etmem gerekiyor Pepper Winters.
Bana göre okunması gereken bir kitap, ama henüz düşünceleri yerine oturmamış, ne okuduğunu anlayabilecek kadar olgun olmayanlara tavsiye etmem. Zaten bu öyle olmayan biri bu kitabın yorumunu okuma gereği bile duymaz. Sevgiler…
