“Neyse, bırak şimdi saçma sapan konuşmayı da, sana söyleyeceklerim var.” Eyvah!
“Dinliyorum, babaanneciğim.”
“Bizim Safiye var ya...”
“Evet, Safiye Teyze'yi biliyorum.”
Sesini alçalttı. Gözlerini kısarak bana baktı. “Safiye'nin bir torunu var.”
“Allah bağışlasın.”
“Sus! Sus da dinle.”
“Tamam.”
“Bu sene avukat çıkıyormuş. Yani hukuku çoktan bitirmiş de, stajyerlik mi ne onu da bitirmiş, kendi işini kuruyormuş.”
“İyi de bundan bana ne babaanneciğim?”
“Siz de okursunuz, okursunuz ama ne fayda, kafanız çalışmaz,” dedi ve yine bana doğru eğilerek büyük bir sır verircesine fısıldadı, “işte biz Safiye'yle konuştuk. O çocukla seni yapacağız.”
“Babaanne, sen delirdin mi?”
“Ağzını topla! Büyüklerle böyle mi konuşulur.”
“Bağışla! Sözümü geri aldım ama bu da nereden çıktı?”
“Senin evlenmen niye bu kadar garip oluyormuş, asıl sen onu söyle bana.”
“Ama ben daha okuyorum.”
“Bu yıl son sınıf değil misin?”
“Evet.”
“Eee, daha ne?”
“Ay babanne, hayret bir şeysin valla! Bana sormadan etmeden kalkıp elin ne idüğü belirsiz adamıyla beni evlendirmeye kalkıyorsun.”
“Ne idüğü belirsiz değil, Safiye'nin torunu o.”
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.