Hızın köleleştirdiğini anlamıştı. Yaşamdaki bütün değerli şeyler zaman istiyordu: Aşk, dostluk, düşünce, okuma, merak, bakış… sıkıştıkça us yassılaşıyor, yürek sıkışıyor, ruh daralıyordu. Ne bizim sevmeye vaktimiz vardı ne de başkalarının. Saatin yalnız köleleri olan bizler güle oynaya hiçliğe doğru koşuyorduk.
Sayfa 86
··
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.