Sırtımı verdiğim,
Bir ağaç gölgesinin dibine düştü yalnızlığım.
Ve başımın üstünde,
Şu mavi göklere boylu boyunca uzanan,
Bu baştan sona hayat içindeki hayat,
Kimin yuvası bilmem.
Ama artık hayallerimi un ufak eden bu çağ,
Ve acım ile beslenen toprak,
Benden daha diri.
Ve şimdi ölümle burun buruna olmak,
Beni ne öldürür ne de sağ
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.