Kahreden pişmanlık...
Nilgün! Nilgün!
Eğik duran ön kapıya gittik. Yarı çıplak, bir deri bir kemik kalmış uzun sakallı ve saçları beline gelen bir adam konağın girişinde durmuştu ve bağırmaya devam ediyordu:
Nilgün! Nilgün!
Vendaj! Vendaj Bekar! diye bağırdı Necip. Cevap yada tepki gelmedi. Çökmüş adam bir zamanlar bahçe olan tarafa doğru bakıyor ve kendi elleriyle yıllarca önce öldürdüğü Nilgün'ün adını söylüyordu.
Sayfa 483 - PenaKitabı okudu
·
9 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.