Tanıklığa alıştıkça,bu çorbaya kendinden de biraz tuz katmak. Tatmak. Öğrenmek. Kanıksamak. Bu,ardından kanıksanmış olana özlemi de getiriyor olsa gerek. Dadanmayı. Tiksinilen bir ilaç, sürekli alındığında, bir gövdenin kanını, hücrelerini nasıl tutsak edebilirse, öyle. Gövdenin kendi kendine yeterliliğini hiçe indirgeyen, yapay bir gücün egemenliği. Alışmak denilen zehir. Acı çektirmeye acı çekmekten daha mı kolay alışılır?