İnsanlar yaşamlarında edimlerle değil sözlerle yönetilirler. Değer verdikleri şey, herhangi bir şeyi yapabilmek ya da yapamamak değil de değişik nesneler konusunda, kendi aralarında uzlaştıkları bir sözcüğü kullanabilmektir. Çok önemli olarak gördükleri bu sözcük de 'benim' sözcüğü. Bir tek nesneye ancak bir tek kişinin "benim" diyebileceği konusunda da aralarında anlamışlardır. Bu oyuna uygun olarak da, kim olabildiğince çok sayıda nesneye "benim" derse, o en mutlu kişi olarak görülür. Neden bu böyledir? Bilmiyorum; ama böyledir işte. Eskiden bunun doğrudan bir yarara dayandığını düşünürdüm ama yanılmışım.
Holstomer, L. Tolstoy
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.