Ölmek? Bu kelimeyi duyması bile içini sıcacık yapmaya yetmişti. Sesli söylenince kulağa ne kadar da hoş geliyordu. Aslında hiç fena fikir değildi. Burada, ormanın içinde, devrilmiş ağaçların ve ıslak yaprakların arasında, mis gibi kokmuş toprağın üzerinde, kimse görmeden, hem de yağmur yağarken ölmek…
Acılı ya da acısız olması çok önemli değildi. İsterse hemencecik öldürsünler, isterlerse sefil bir mahlûk gibi yalvartsınlar, umurunda bile değildi. Geride imamın pamuklarla süsleyebileceği bir ceset bırakmaları yeterliydi. Bunca acının, gözyaşının, hayatı taşımaktan çoktan kamburu çıkmış sırtının ve yaşlı bir ihtiyarın elleri ile doldurduğu bedeninin üzerine, ağır ve sıcak, yapak bir yorgan gibi serilecek bir kepçe toprak… Tek istediği bu değil miydi?
··
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.