Şiir bazen vezin giyinir, söz sanatlarıyla süslenir, gözüne de derinlik sürer :) Bazen de sabah uykusundan uyanmış gibi karşına çıkar, en doğal, en hesapsız haliyle. Bu kitap ikinciye örnek bence. Her kelimesini hissederek okuyorsun, anlıyorsun, yaşıyorsun.. Hatta bundan daha güzel nasıl anlatılabilirdi diyorsun okudukça.. "Kendini martılarla bir tutma derdim, senin kanatların yok. Düşersin, yorulursun. Beni koyup koyup gitme ne olursun!"....
