Dertlerimiz çiçek açsın; hayallerimiz ve coşkularımız kırılmasın; kapanan her kapı güneşli bir pencere olarak açılsın; yalandan, dolandırıcılardan, bildiğini susanlardan, aldatanlardan, şiddetten, eğitimsizlikten, savaştan en uzak yerlere evrilelim. Birbirimize, yaşadığımız toprağa ve üstündeki her canlıya sevgi verelim. Hoş düşünelim. Kadın olup kadını yermeyelim. Çocukları yetişkinliğin pis oyunlarına, politikalarına dahil etmeyelim. Çürümüş iktidar kavramını eşitliği kurban etmek için kullanan delilerinin altında ezilmeyelim. Sokaklarda özgür yürüyelim. Gecelerden korkmayalım, sabahlar bizi istediğimiz yerlere götürsün. Daha çok selamlaşalım. Daha çok sarılalım. Kendi doğrularımız varsa herkesin kendince doğruları olacağını; her insanın bir annenin evladı olduğunu hatırlayalım. Bizi özümüzden sömüren; dilimize, inancımıza, renklerimize, sesimize karışan her kuruma, örgüte ve bireye karşı dimdik duralım. Bizi güzelleştiren şarkılar çalalım. Sonsuza kadar... Bizi seviyorum.