Zaman karmaşası yaşıyorum. Bazen geçmişi sorguluyor, bazen şimdinin farkına varıyorum. Ama gelecek de gözüm yok.
Kitap da şimdi ve geçmiş arasında yutuyor insanı. Ruhu karmaşaya alışkın olanlar yadırgamazlar.
Eylül'ün ölümü düşündürse de,beklemediğim gibi olsa da kitabın sonunu doyurucu buldum.
Gülbademi derinden anlıyorum, İpek böceğininse sonrasında daha mutlu olduğunu düşünüyorum.
En azından Zencefil ile Fülfül kavuştu, yılların hasreti son buldu.
Birileri mutlu oldu...
