Ortak bir acıya sahip iki kişi varsa, acı eşit bölünmez; biri diğerinden daha güçlü olmak ve acının büyük payını üstlenmek zorundadır. Dilediği gibi ağlayamaz, korkamaz, öfkelenemez... Hayatındaki herkes onu güçlü sanır da kimse bilmez, savrulmasının ufacık bir rüzgara baktığını. Güçlü görünmek, güçli olmaktan daha zor. Ama alıştım. Çocukluğumdan beri aşılanan ağlamanın insani bir ihtiyaç değil de zayıflık göstergesi olduğu fikri, acıya karşı bağışıklığımı güçlendirdi.
Sayfa 85Kitabı okudu
·
2 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.