Bu dünyada herkesin bir acısı vardı, nasıl veya nasıl olduğu önemli değildi. Herkesin acısı kendisine göre küçük ya da büyüktü, kimsenin bir başkasının acısıyla dalga geçmek gibi de bir hakkı yoktu. Birinin acısını dindirebilmek amacıyla bir başkasının acını örnek verip, 'Beterin beteri var,' demek de anlamsız ve de saçmaydı, çünkü biz ne dersek diyelim, o kişinin acısı dinmeyecekti. Acıyı ne dindirebilirdi bilmiyorum, fakat umudun ve de zamanının bu yolda katkısı olduğundan neredeyse emindim.