Milli Eğitim Bakanlığının ortaöğretim kısmı için önerdiği 100 Temel Eser listesinde de yer alan “Sahnenin Dışındakiler” okuduğum eserleri içinde yazarın en sade dili kullandığı romanı diyebilirim. Huzur ya da Saatleri Ayarlama Enstitüsü’ndeki baş döndürücü uzun cümlelere, uzun betimlemelere rastlanmayan bu roman daha kolay okuduğum bir eseri oldu. Milli mücadelenin yaşandığı sahne Anadolu... Bir de bu sahnenin dışı İstanbul... Bu sahnenin dışında yaşayanlar: Bu mücadeleye inananlar ve bir şeyler yapmaya çalışanlar, inanmayıp onları maceraperest İttihatçıların bakiyesi sayanlar... Açık ya da gizli devam eden mücedeleyle birlikte değişen hayatlar, kültürler, yozlaşmalar... Romanda anlatıcı romanın ana kahramanı Cemal’dir. Okuyucu Cemal’in gözlerinden, ruhundan bakar sahnenin dışındakilere ve Cemal’in kendisine. Eserde anlatılan olayları Cemal’in sonradan hatırladığı anıları olarak kurgulamış yazar. Ama baştan sona sanki bir belirsizlik ve yarım kalmışlık hissi var romanda. Sembolizmin izlerini hissettiren önemli şarilerimizden olan Ahmet Hamdi’nin nesirlerinde de bu sembolizm yadsınamaz. Bu da okuru yoruma iten, zorlayan bir durumdur. Üstüne romanda hissettiğim bu yarım kalmışlık hissi de eklenince bu kısa incelemeyi bile yazıp yazmamakta tereddüt ettiğimi itiraf ediyorum. Romanı okurken gülümseten hatta kahkaha attıran yerler olduğunu da belirtmeden geçmek olmaz. Gogol’un “Bir Delinin Hatıra Defteri”nde geçen “Burun” hikayesine adını da anarak sanki nazire olarak yazdığı hissini veren, kahramanlardan Kudret Bey’in burnunun hikayesini okurken çok keyif aldığımı söylemeliyim.

Sahnenin DışındakilerAhmet Hamdi Tanpınar · Dergah Yayınları · 20192,808 okunma

·

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Erdinç BİGE