İlk olarak kitabın bana hediye olarak gelmesine vesile olan arkadaşa burdan teşekkür etmek istiyorum. :) Travma Wulf Dorn ile tanıştığım ilk kitap. Türünün korku - gerilim olmasına rağmen aşırı bir gerilim hissi vermedi bana. Zaten diğer yorumlar da yazarın diğer kitaplarının daha fazla heyecan ve gerilim içerdiği yönde. Tabi bu demek değil ki hiç korkmadım ya da gerilmedim. Kitabın yoğun bir haftaya denk gelmesi nedeni ile genellikle gece okuyabildiğim için gerilim duygusu fazlasıyla hakimdi bende. Özellikle sabaha karşı her yer zifiri karanlıkken; sadece saatin rahatsız edici sesinin hakim olduğu, loş ışıklı bir ortamda okurken, kitaptaki fısıltı ve çığlık tasvirlerini sadece okumadım, işittim kulağıma kadar geldi. Hatta bazen korkup birkaç bölüm okuyup kapatmak zorunda kalmış bile olabilirim. :) Yani işin özeti o kadar da gerilimden, korkudan bağımsız değil. Sadece kitabın konusu günümüz dünyasını ve onun iğrençliklerini gözlerimizin önüne sermiş bu yüzden de biraz gerilim, biraz sitem şeklinde gitmiş. Elinize alınca kısa sürede bitecek, merak uyandıracak ve belki de farkındalık sağlayacak bir kitap. Sadece sonu biraz eksik kalmış gibi geldi. Ben sevdim. Hatta kitabı bitirince acaba bu kurgu gerçek olsaydı, çocukları suçlu bulabilir miydim? Diye kendi kendime sordum ama cevap belliydi. Bulmazdım, çünkü Onları buna mecbur bırakan da, bu sonu kendimize hazırlayan da bizleriz. Umarım bir gün benzer bir felaketle karşı karşıya kalmadan bir şeylerin farkına varırız. Wulf Dorn'un da dediği gibi "İnsanoğlunun, bakış açısını acilen değiştirmezse kendi kendini yok edeceği de doğru." "Ama her şey bize bağlı. Yalnızca ektiğimizi biçebiliriz çünkü."