Bazen ne zordur ağlamak. Ne inatçıdır göz yaşları. Ardında bıraktıklarına su dökemez bazen gözler. Sadece bakar. Bir yumru oluşur boğazında. Nefes alamaz adeta. Nefesi almasına alır ama yakar o nefes içini. Sonra ağlar gözler. Dışarıya akmaz gözyaşları. Ağır ağır damlar yüreğine. Düştüğü yerleri yavaş yavaş oymaya başlar. Bir müddet sonra kanar yüreği. İncecik bir sicim gibi akar kanlar. Tüketir kalp kendini. Ruhsuzlaşır gözler. Dudaklar kıvrılmaz artık. Kulaklar duymaz. İşte o saatten sonra ruhun terk eder bedenini. Ve o saatten sonra sen sadece bakarsın... Anlamadan hissetmeden öylece bakarsın...