Çocukken inandığımız şeyler büyüdükçe aklımıza gelir ya, neler düşünürmüşüz o zamanlar deyip içten içe o inanca tutunmaya çalışırız. Çünkü aslında bizi biz yapan çocukluk inançlarımızdır. Neil Gaiman bizlere çocukluğu küçümsememeyi öğütlüyor, göz ardı edildiğinin farkına varmış demek ki. Kaç tane çocuğun büyük hayalleri tek bir kelimeyle yıkılıyor acaba farkında mısınız? Yanınıza hevesle gelen bir çocuğu dinlemek birkaç saniyenize mal olur, dinlememeniz ise onun kendine olan güvenine... Mistik güçler, canavarlar, büyüler, cadılar, periler... Böyle sayınca kabuslarımız aklımıza geliyor. Farklı yönden bakmayı denersek eğer, günümüz dünyasında aslında mistik güçlere, canavarlara, büyülere, cadılara ve perilere nasıl aç olduğumuzu görebiliriz. Kısıtlanan ve baskılanan hayal gücüyle vahşileşen dünya, distopyalarda gördüğümüz dünyalardan pek de farklı değil. Hayaletlere, perilere, kötü kalpli varlıklara ve iyi kalpli kurtarıcılara inanmak zayıflık değildir. Mistik dünyanın varlığını hissetmek sıkıcı dünya düzenimizin rutininden sıyrılabilmektir. Yolun Sonundaki Okyanus gibi kitapların yarattığı farklı dünyalar da gözümüzü açacak niteliktedirler. Neil Gaiman'ın çizdiği dünya mat renklerle bezenmiş vaziyette, fakat içerdiği mesajlar ihtiyaç duyduğumuz cinsten.

Yolun Sonundaki OkyanusNeil Gaiman · İthaki Yayınları · 20131,456 okunma

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Berkecan