"Evet dağ, çok güzelsin ve batı yamacındaki orman beni neşelendiriyor. Çiçek, senden de memnunum, pembe rengin ruhumu neşelendiriyor. Sen, yeşilliklerdeki çimen, yüksek, taze ve güçlüsün. Ve sen egzotik çalı, insana o kadar ani batıyorsun ki, düşüncelerimiz sıçramaya başlıyor. Ama sen nehir, akıcı suyuna kendimi bırakmaktan çok mutluyum. "
Alçak gönüllü hareketlerle bu övgüyü on kez tekrarladıktan sonra, başını büktü ve açık gözlerle şöyle dedi:
" Ama şimdi - size yalvarıyorum - dağ, çiçekler, otlar, çalılık ve nehir bana nefes almak için biraz yer açın. "