Sürekli kurduğum bir düş vardır: Öldüğümü düşünürüm. Bu düşte beni kendi ölümümden çok, ölümümü duyan arkadaşlarımın tepkileri ilgilendirir. Onların ilk tepkileri, üzüntüleri, şaşkınlıkları. O denli kaptırırım ki kendimi bu düşe, bir zaman sonra ölmekten vazgeçer, neşelenmeye başlarım. Sanki onların tepkileri beni yeniden hayata bağlardı.