Ancak lise döneminde aşka tapan insanların heyecanla okuyabileceği türden bir kitap. Sayfaları çevirdikçe yazarın takıntılı zihniyetini ve yobaz düşüncelerini, girdiği her ortamda mutlaka kendini övüşünü ve en baba sözleri ben söylerim deyişini görebiliyorsunuz. Kitabın adı Neva ama kitabın 100’ü geçkin sayfasında Neva’yı anlatan bir şey yok, boş liseli yazarın kendi tabiriyle “abaza” muhabbeti. Ama bu yazdıklarım yazarın umrunda değil çünkü o edebi bir kaygısı olmadığını amacının vicdanını rahatlatmaya çalışmak olduğunu önsözü ve sonsözünde belirtmiş, merak edenler için olay örgüsünden hiç bahsetmeden kitabın bende bıraktığı izlenimi böyle özetleyebilirim.
