Yine yine yine acıların insanı 
Mete Özgür kendisi gibi acı dolu bu kitabı hediye ederek, çektiğim görünmez acıları bana hatırlattığı için kendisine teşekkür ediyorum.
Şiir az kelimeyle çok şey anlatarak insanın ruhuna ayna tutabiliyorsa başarılıdır bana göre. Yani eğer bu kitaptaki ölüm ilanı şiiri hayatta olan annemin öldüğünü düşündürüp beni kederlendirebiliyorsa bu şiir benim için mükemmel bir şiir demektir.
Uzun uzun düşündüm ölümü. Uzun zamandır hiç düşünmemiştim. Biz insanlar bu dünya hayatının görkemine kapılıp sınırlı zamanımızı boş yere tüketip gidiyoruz. Tıpkı bir otobüs yolculuğundaymış gibi yaşamdan hızla geçip gidiyoruz ölümü hiç düşünmeden. Oysa ki ölüm, yaşamın simetrisidir. Aldığımız her bir nefes bizim için yaşam demekse verilen her nefesin de ölüm olduğunu unutmamak gerekir. İste bu kitap bana unutmuş olduğum ölümü hatırlattı.
Sene 2008 2010 arası. Arkadaşlarla bir internet radyosu kurmuşuz. Türkiye'nin çeşit çeşit illerinden özellikle çoğunluğu Erzurum ve Van'da okuyan öğrenci arkadaşlar hep bizimle. Sabahlara kadar Ahmet Kaya şarkıları isterler ben çalardım.
Onlarla beraber "Bugün de ölmedim anne" dinler hiç olmayan ölümlere üzülür her an ölecekmiş gibi kederlenir, bana böylesi garip duyguların nereden geldiğini anlamadan var olmayan sahte acılarımı yüreğimden beynime sızdırırdım.
Herhangi bir yerde herhangi bir insanın hayatına fazla gelen acılarını çekerdim sanki. Ben bilmezdim o şarkıdaki o şiir Ahmet Erhan şiiriymiş. Geçen gün Mete paylaşınca öğrendim. Uzun uzun baktım alıntısına. Üzerinden çok uzun zaman geçmemiş olsa da o günleri hatırladım. Sonra güldüm kendime. Her şeyi unutup bir kenara atmıştım ki Mete hissetmiş sanki kitaplarını bana hediye etti. Yine o günler geçti aklımdan. Hiç durmadan okudum kitabı. Bitti tekrar başa sardım. Bu kitapları ben devamlı okurum artık bırakmam.
Umarım o ismini cismini hatırlayamadığım arkadaşlar okullarını bitirip iyi yerlere gelmişlerdir.
Ve inşallah Mete'de bir gün acı çekmeyi bir kenara bırakır. Ateş böcekleri ışıtır gecelerini.
··
101 görüntüleme
Şiir gibi bir inceleme olmuş, tebrikler.
Ne diyeceğimi bilemedim. Ellerine, yüreğine sağlık. Benimle alakalı kısma yine Ahmet Erhan dizeleriyle cevap vereyim :)
her şey bir acının bilincine varmakla başladı
bir taşı kaldırıp bakmakla, bir kapıyı açmakla
bir el, hep bir şeyler yazdı biz doğduktan bu yana
şimdi bütün yaşadıklarım karalama kâğıtlarında kaldı.
"bir kalem, kendi kendine yazar bu şiiri
insanlar işlerine gider, ben acıya giderim
bir günde bütün isalarımı çarmıha gerer
ve her günümü milat bilip, yekinirim.
güzelliğim, ağlayan bir çocuğun güzelliğidir.
mutluluğum, örneğin hapisteki bir adamın
eline bir gül geçtiğindeki mutluluğuna benzer."
Ne harika inceleme Dua Hanim. Ahmet Erhan ile de tanıştırdınız bizi
Bu yorum görüntülenemiyor
Çok güzel, etkileyici bir inceleme.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.