öncelikle şunu belirtmek gerekir ki, ıvan ıllich, eğitime oldukça önem vermiş birisi yani eğitimin önemini bilen bir insan. hepimiz de öyleyiz zaten eğitim muhakkak olmalı. bizim yazarın düşüncesi; buzdağının görünen kısmında yüceleştirilen eğitimin, okul gibi bir araçla, adaletsiz gelir dağılımıyla oluşan toplumlarda oluşan sınıf farklılıklarına sebep olduğu. ontolojik ve rasyonel düzlemde, eğer okul; öğrenilen, öğreten ve aynı zamanda da deneyimlerin oluşturulduğu ve birtakım derslerin alındığı bir mekân olarak yaratılabilirse, bunların zaten, hali hazırda, insanların okullaşmadan da gündelik hayattan elde edebilecek şeyler olduğunu savunur ki bence söylemlerinde son derece haklıdır. illich bir adım daha öteye giderek kitapta bir ara okulları, modern proletaryanın dünya dini olarak ve çocukların çocuklukları üzerinde, zaman ve enerji hakkı iddia eden yapay ve görece ehemmiyetsiz birer boş binalar olduğunu söyler. peki yalan mı ? okula devam etme, dersleri başarı ile geçebilme, çevresindekilerle iyi anlaşabilme/geçinebilme kaygısının ise çocukları hem batı kültürünün/toplumsallaşmasının gündelik hayatından koparmakta hem de onları yabanıl, büyüsel ve ciddi bir ortama soktuğunu böylece; kurumsallaşmış, standardize edilmiş, homojenleştirilmiş, tek düzeleştirilmiş ve aynılaştırılmış bilgi yığınlarını çocuklara zorla empoze edildiğini ,öğrenme ediminin de oluşan bu maliyetler yumağında yavaş yavaş eritilildiğini ve buzdağının görünmeyen parçasına eklendiğini, okulunun yarattığı tüm bu durumların kişinin karakteri üzerinde yeni bir tür yabancılaşma halini başlamakta olduğunu da iddaa eder. kitapta son bölümlerde bu konuda nasıl bir yöntem izlenmeli onu da anlatarak kitabı bitirir, sonucu yazmıyorum ilgilenenler zaten araştıracaktır. lütfen şiddetle tavsiye edilir. okuyun, okutturun.

Okulsuz ToplumIvan Illich · Şule Yayınları · 20183,929 okunma

·

14 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mehmet durmuş