"...Mağlup mu desem mahcup mu
Ama ikisi de değil
Ben garip sen güzel
Dünya umutlu..."
Bu ne güzel ifadeler.Şu dört satırı okurken bile insan değişik oluyor.Şair olmak böyle olsa gerek. Evet Ahmed Arif deyince aklımıza hemen Anadolu şairi geliyor. Tüm açıklığı ile tüm değerleri ile. Davasını da sevdasını da mükemmel şekilde işleyen o büyük şair.Aslında hem işleyen hem hissettiren desem daha doğru olur. Çünkü şairleri birbirinden ayıran en önemli özelliktir bence. Şairin bu kitabını okuyunca gerçekten ne kadar duygudan yoksun hale geldiğimizi düşünüyorum. Bir o zamanlarda yaşayan bu şaire, bir de dönüp insanların uğruna savaş verdiği değerlere bakıyorum, ne kadar değişmiş diye kendime soruyorum.Yine de ümitsizliğe kapılmıyorum. Her dönemde bu şairlerin gelmesi dileğiyle sevgili okur, hislerimize tercüman olması dileğiyle... İyi geceler :)