Her akşamüstü, içimde delice bir kaçış duygusu, dayanılmaz bir gitme arzusu, kurt yenikleriyle delik deşik olmuş kütüğün üstüne oturur, imkânsızlıkları yenmemi, engelleri aşmamı sağlayacak bir mucizenin gerçekleşmesini beklerdim. Daha sonrasını düşününce, gene de güzeldi o bekleyiş anları diyorum; çünkü sonunda sen koltuğunda kitaplarla çıkagelirdin; sonra sonra o mutluluğu da benden esirgedin.”
Sayfa 44 - Ötüken Neşriyat
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.