Gönderi
İnsan doğasının vahşetini sade bir dille aktarıyor. Aslında insanların değil insanlığın süregelen körleşmesini görüyoruz. Hepimiz beyaz sütün içinde boğmadık mı vicdanımızı?
Yozlaşma, cinayet, tecavüz, zorbalık buna karşın dayanışma, paylaşma, koruma. Yani iyi ve kötü. Kimin hangi tarafta olduğunu veya olacağını bilememe. İnsanın temelinde yatan anlaşılmazlık, kaos. Düzenlerinden koparılmış körler, kargaşanın düzenine teslim oluyor. Hiçbirimiz bunlardan uzak değiliz, doktorun karısı umudun öncüsü. Cehennemi yaşayan son umut neferi.
Küçük kırılma anları ne kadar kolay yaklaştırıyor ilkelliğe. Yani insanın özü olan ilkellik, başlangıçta var olan ve modernite ile yüz değiştirmiş bir şekilde sonunda da var olacak olan.
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.