Bir ananın rahmine düşen bir ruh gibiydi. Kelimeler zihnime üşüşmeye başladığında boğazımı kaplayan pürüzlü tabaka, gözlerime çiseleyen yağmur ve ansızın kendimi bulduğum bambaşka bir dünya.. Bu kitabın yıllar önce zihnime nasıl ekildiğini bire bir hatırlıyorum. Harfleri ruhuma gömüp gözyaşlarımla suladığımda bana sunduğu cümleleri bire bir hatırlıyorum. Bir ruh düştüğünde zihnime ve o yaşadığında, soluk aldığında durmam imkansızdı. Her bir kelimenin ardından bir cenaze düzenledim. İnsanlardan kaçtım. Kollarım kıpırdayamaz hale gelene dek yazdım. Görüntülere engel olamadım. Kendi cümlelerimle kendimi parçaladım. Ama hissettim.. Şimdi üzerinden aylar geçti. Artık beni duymadıklarını biliyorum. Kalemimi çatlattım. Şimdi yeniden alıyorum elime; öne kesecek, kanatacak biliyorum. Kanatacak ama zamanla da iyileştirecek sadece, kanım mürekkebe çoktan karışmış olacak.
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.