Sözlerine Türkçülük – Turancılık başlığı ile başlayan birisine zamanında nasıl olur da Vatan Haini gibi bir başlık seçebilirler anlamıyorum. Türk Yurdunda, Türk Milliyetçisi bir insan olmak suç da Komünizm yahut Atsız deyimiyle Moskofçuluk mu serbest. Bazen aklımın almadığı gibi, adam gene de iyi dayanmı, sabretmiş ve cevap da vermiş diyorum. Şimdi olsa kim bilir neler olurdu neler. Zaten kitabımızda da bu konu sürekli işlenmiş, yazarımızın da Milli Dava dediği konu bu Türkoloji olmuştur desek bence yeridir. Türk kavramı akla ne getiriyorsa bunun işlenmesidir bu kitap. Kitabımızda Türk Irkı – Türk Milleti bölümünde siyahi insanlarla alakalı Atsız’ın bir cümlesi çok manidardır. Bundan da bahsetmek isterim. Hatta olduğu gibi koyayım daha anlaşılır olsun. “Zenci, Türk’e olan sadakatinde ötekilerden, muhakkak ki, daha samimidir.” Aslında bu bile her şeyi anlatıyor ve o zamandan beri de bizim milletle asla sorun yaşamayan ve ülkemizde yaşayan tüm siyahi kardeşlerimizin sevilme nedenini daha iyi anlıyoruz. Daha geçenlerde İstiklal Marşı duyunca ilkokul önünde saygı duruşuna geçen bir saatçi kardeşimizi görünce bunu daha manidar buldum. Kitapta bir sonraki konumuz Ahlak başlığı altına alınmış ki şu zamanda da bunun ne kadar önemli olduğunu bilhassa büyüklerimiz vurguluyor. Bir sonraki konumuzun da Milli Benlik olması beni şaşırtmadı. Gerçekten serinin bu 4 kitabı bana göre en iyi ve en mantıklı kitaplarıdır. Gereken cevaplar ve verilmek istenen mesajlar o kadar net ki. İnsanın bazı tarihi şahsiyetlerin gerçek yüzünü görmesi bakımından da önemli. Suna Kan kimse onun adına da üzüldüm. Sen misin ‘Ney’ ile dalga geçen. Hayır senin devrinde Atsız diye bir adam yaşıyor, bu adamın yaşadığı devirde sen bu tek sesli çalgıya hakaret edersen III. Selim’den başlayarak, Osmanlı Mehterine kadar her yerden seni yerin dibine sokar geri de çıkamazsın. Tutsana o çeneni. Medyatik olacağım derken neler geliyor başına. Atsız cidden çok hoşuma gidiyor yahu.  Kitabın asıl önemli noktası da ortasından itibaren diyebileceğimiz Kürt ve Kürtçülük akımından başlıyor. Atsız’ın yazıldığı gibi Kürtlere düşman olmadığını görüyoruz. Onun derdi bu vatan toprakları içerisinde başka bir devlet kurulması olayına bir karşı çıkış olarak gözümüze çarpıyor ki bu vatan ve uğruna yapılanları ben şu satırları yazarken Afşin bölgesinde de görüyoruz. Bir millet başka bir milletin kan ve savaş ile aldığı toprağı keyfiyetince özerlik ve terörist bir devlet haline getirmeye nasıl müsaade edebilir ? Bir de bunun en savaşçı Millet sahasında yapılmasına göz yumulmasını düşünmek Atsız’ın da dediği gibi Kürtçülük dahi olamaz. Bu olsa olsa Moskofçuluk olur ki Türk Milleti dedin mi Rusya ve Çin en büyük düşmanıdır, diğer Grupçuklar anca kısa süreli isyan edip imha edilenlerdir. Bu konuda da kendisine şiddetle hak veriyor, bundan rahatsız olanın da Atsız deyimiyle kendine gelmesi ve yaşadığı coğrafyanın değerini bilmesi gerektiğini düşünüyorum. Bu kitabımızı da böyle noktaladık. Kitabın sonunda Konuşmalar bölümü olarak 3 bölüm var. Buradaki yazıları da oldukça önemli buluyorum ve bir noktaya daha değinmeden edemeyeceğim. Koskoca sitede Atsız okuyucuları ve kitap incelemeleri gittikçe azalıyor hatta neredeyse bitiyor. Tamam bende roman falan seviyorum ama özellikle belli başlı takip ettiğim ‘Öğretmen’ olan insanların da bu okuyucu kitlesinden olmaması garibime gidiyor. Eh böyle bir kitaptan sonra son söz olarak da bir dua edersek Allah hepimize ya hayırlı öğretmenler versin ya da hayırlı öğretici olmayı nasip etsin diyor; herkese iyi okumalar ve hayırlı akşamlar diliyorum..

Makaleler 3Hüseyin Nihal Atsız · İrfan Yayınevi · 2015250 okunma

·

33 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.