Ağlamamak Elde Değil
Kurşuna dizilenler arasında bir tür Gavroche da var, bağışlanmayı gerektirecek yaşta, küçük. Ama hayır. Subay ona da uğursuz bekleme sırasına girmeyi emrediyor, büyükler kadar onun da ölme Hakkı var. ''Seni de kurşuna dizeceğiz!'' diye homurdanıyor cellat başı, ama duvarın dibine gitmeden bir saniye önce çocuk, subaya doğru koşup yalvarıyor, ''İzin verin, bir koşu gidip şu saati anneme vereyim. İki adımlık yer, çeşmenin yanında, yemin ederim, döner gelirim.'' Bu çocukça hile askerlerin yabanlaşmış yüreklerini bile yumuşatıyor, kahkahayı basıyorlar, subay gülüyor, '' Hadi bakalım, koş canını kurtar kerata!'' ve hep öyle gülerekten silahlarını dolduruyorlar. Birden sesler kesiliyor, oğlan koşa koşa gelip duvarın dibine dizilmiş olanların yanında sıraya giriyor, ''Geldim işte!'' diye bağırıyor.
Sayfa 126Kitabı okudu
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.