"aynı anda, kaşlarımda biriken ter damlaları, birden akıp ılık ve kalın bir perdeyle gözkapaklarımı örttü. gözlerim bu yaş ve tuz perdesi altında görmez olmuştu. artık güneşin beynimde çıkardığı zil seslerinden başka bir şey duymuyor, belli belirsiz, hep karşımda duran bıçağın kılıç gibi fışkırttığı parıltıdan başka bir şey görmüyordum. bu yakıcı kılıç kirpiklerimi kesiyor, acıyan gözlerimi oyuyordu. işte, o sırada her şey sallandı. denizden kalın ve kızgın bir soluk geldi. sanki gökkubbe ateş yağdırmak için boydan boya yarılıyordu. bütün vücudum gerildi, elim tabancam üzerinde kasıldı. tetik oynadı, avucum kabzanın cilalı karnına dokundu. işte, her şey o kuru, o sağır edici ses içinde başladı. üzerimden ter ve güneşi silkip attım. günün dengesini, üzerinde mutlu olduğum kumsalın o olağanüstü sessizliğini altüst ettiğimi arıladım. o zaman yerde cansız yatan cesede dört el daha ateş ettim. kurşunlar, görülmeden saplanıyordu. yıkımın kapısını kesik kesik dört kez çalmıştım sanki.”
(bkz: albert camus) -(bkz: yabancı)
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.