Gönderi

Yüksek ruhlu, tevekkül ehli biri şöyle dedi:" Çölde tek başıma dolaşıp yolculuk ederken nefsim beni vesveseye düşürdü: Dedim ki, "Sen böyle yalnızsın ve bu sahra uçsuz bucaksızdır, bunda ne bir imaret, ne de bir şehre rastlarsın." Bunun üzerine, nefsimi terbiye etmek için azmettim; insanlardan uzak kalmak için cadde yolundan gitmeyeceğim ve ağzıma bal ile yağ konulmadıkça hiçbir şey yemeyeceğim! Sonra çölde bir hayli gittim, bir de gördüm ki, bir kafile yolunu şaşırmış benim yoluma doğru geliyor. Onları görünce, onlar beni görmesinler diye kendimi derhal yere atıp arka üstü yattıın. Ne var ki, Allah onları bana doğru gönderdi. Bunun üzerine ben, gözlerimi yumdum. Onlar bana yaklaşıp, birbirlerine, "Açlıktan aklı başından gitmiş, bir yolcu! Yağ ve bal getirin de ağzına koyalım, ayılsın", dediler. Ben dişlerimi ve ağzımı sımsıkı tuttum. Bir bıçak getirip ağzımı açmaya çalışırken ben gülüp ağzımı açtım. Onlar beni o halde görünce, "Sen deli misin?" dediler. O an, Rabb'ime hamd ve şükredip, nefsinle olan macerayı onlara anlattım.
Sayfa 366 - undefinedKitabı okudu
·
7 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.