Edip Cansever 'in masası önümde şimdi. Serdim üstüne tüm şiirleri "Masada masaymıs ha" Boşluğunu koydum almadı Yokluğunu koydum dolmadı. Sonra bir rakı içtik. Yer çekimli bir karanfil düştü içimize ve elden ele dolaştırıyoruz. Bir sevdayı büyütüyoruz birlikte. Vur kadehi Edip Baba. Sahi neredeymiş Ruhi bey, her yere baktım bulamadım. Bütün ölüleri hala gömemedi mi? Hey gidi duyumuna yandığımın Cansever'i Böyle de şiir yazılmaz ki. Edip Cansever nasıl anlatsam sanki insanı kendisinin iç dünyasında gezintiye çıkartan, hikaye anlatır gibi, çocuk ruhuyla avareliğin en güzel şiirlerini yazmıştır. Çünkü o kendine has sarhoşluğu içinde kendine bakmış kendini görmüştür. Kendi acısını, sevincini, yalnızlığını, duygusunu, tutkusunu ve içinde kopan tüm fırtınaları görmüş ve hayalleriyle onları tamamlamıştır. Her şiiri herkese hitap eder diyemem ama her insan muhakkak bir şiirinde bir hatırasına dokunan, bir aşk acısını anımsatan kısaca kendinden bir şeyler bulacaktır.