Tepkisiz insanları sevmiyorum.
Üstelik bunu kendine, aklınca dik durmak, ağır görünmek adına yapan riyakarları hiç sevmiyorum.
Her şeyi olağan karşılayabilen, refleksif tavırları olmayan...
Ofkelenince bağırmayan...
Oturaklı görüneyim diyerek kahkahasını boğazında düğümleyen...
Burnunun direği sızlarken gözyaşlarını hüngür hüngür koyvermeyen...
Sinirden çıldırdığında yüzündeki sahte tebessümle onu kamufle etmeye çalışan...
Sevmediği bir ortamda bulunurken, üzerine giydiği o sahtekarlık elbisesine sıkı sıkı sarılan ve oradaki en mutlu kişi taklidi yapmaya çabalayan...
Korktuğunda, heyecanlandığında yanındakinin eline sarılmayı arkasına saklanmayı acizlik olarak gören insanları sevmiyorum.
Biliyor musunuz o anlarda nasıl görünüyorsunuz!!!!
-Öfkenizi belki haykırmıyorsunuz ama gözleriniz ateş saçıyor...
-Neşeniz dudaklarınızdan dökülmüyor belki edep adına ama, coşkunuz fıldır fıldır olmuş gözlerinizden fışkırıyor.
-İfadenizi yiğitlik adına beton gibi tutsanız bile, gözleriniz bir damla yaş akıtmadan matemi haykırıyor...
-Yüz kaslarınızı öylesine geriyorsunuz ki, sinirliyken memnun görünmek adına, dudaklarınızın yayvanlığı, gözlerinizde çakan şimşekleri gizleyemiyor...
-Zoraki hoşnut görünmeye çalışırken bir ortamda, bezginliğiniz ve bıkkınlığınız ölü donukluğundaki bakışlarınızdan akiyor...
Ve...
-Birine sığınman gereken her anda tasladığın o bilgiç ve kendinden emin görünme çaban, adeta "beni sakla" diye yalvaran gözlerinden okunuyor...
Yani ne kadar saklarsan sakla kendini, ne kadar kamufle edersen et aslını...
Gözlerin bas bas bağırıyor.
BEN BUYUUUMMMM....
Alıntı..
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.