Kitabı bitirdikten sonra ne kadar depresifleştiğimi fark ettim. Kesinlikle mutlu ve huzur vadeden bir kitap değil. Sizi rahatsız eden, bazı bazı "acaba kitabı bıraksam mı elimden sonra devam ederim" dediğim oldu. Yazarın uyku problemi yaşaması ile yazmaya başladığı bu öyküler gerçekten de uyumaya çalışıp da bir türlü dalmanın eşiğini geçemeyen insan ruhunun kırıntıları gibi. Çok sevmediğim bazı öyküler olsa da sevdiklerimin sayfalarını kalplerle döşedim desem yeridir. Mesela "aklımda" beni başımdan vurup orada öylece bırakmış bir öykü olmuş. Sarsıp bıraktı beni. "Tohum" (-ki bir çok kişinin favori öyküsü olmuş bu) evlat olarak vicdan sorgulatan bir öyküydü. "Büyüteç" ile bir romanın başlangıcıymışçasına bir moda girdim. Keza "Kim demiş?" de bu şekildeydi, devamı olsaydı keşke dedim içimden. Lafın kısası bu öyküler kesinlikle 'tahmin edilemez' sonlarla beni şaşırttı.

Mevt Tek Hecelik UykuFeryal Tilmaç · İthaki Yayınlar · 201742 okunma

·

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Burcu Bergen