3: 1-2 Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:
3: 3 "Doğduğum gün yok olsun, bir oğul doğdu denen gece yok olsun!
3: 4 Karanlığa bürünsün o gün, Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin, üzerine ışık doğmasın.
3: 5 Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne, bulut çöksün üzerine; ışığını karanlık söndürsün.
3: 6 Zifiri karanlık yutsun o geceyi, yılın günleri arasında sayılmasın, aylardan hiçbirine girmesin.
3: 7 Kısır olsun o gece, sevinç sesi duyulmasın içinde.
3: 8 Günleri lanetleyenler, Leviathan’ı uyandırmaya hazır olanlar, o günü lanetlesin.
3: 9 Akşamının yıldızları kararsın, boş yere aydınlığı beklesin, tan atışını görmesin.
3: 10 Çünkü sıkıntı yüzü görmemem için anamın rahmi kapılarını üstüme kapamadı.
3: 11 Neden doğarken ölmedim, rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?
3: 12 Neden beni dizler, emeyim diye memeler karşıladı?
3: 13 Çünkü şimdi huzur içinde yatmış, uyuyup dinlenmiş olurdum;
3: 14 Yaptırdıkları kentler şimdi viran olan dünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,
3: 15 Evlerini gümüşle dolduran altın sahibi önderlerle birlikte.
3: 16 Neden düşük bir çocuk gibi, gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?
3: 17 Orada kötüler kargaşayı bırakır, yorgunlar rahat eder.
3: 18 Tutsaklar huzur içinde yaşar, angaryacının sesini duymazlar.
3: 19 Küçük de büyük de oradadır, köle efendisinden özgürdür.
3: 20 Niçin sıkıntı çekenlere ışık, acı içindekilere yaşam verilir?
3: 21 Oysa onlar gelmeyen ölümü özler, onu define arar gibi ararlar;
3: 22 Mezara kavuşunca neşeden coşar, sevinç bulurlar.
3: 23 Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana, çevresini Tanrı'nın çitle çevirdiği kişiye?
3: 24 Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor, su gibi dökülmekte feryadım.
3: 25 Korktuğum, çekindiğim başıma geldi.
3: 26 Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok, yalnız kargaşa var."
(Eyüp-The Book of Job)