Ah ne çok sever büyük konuşmayı, küçük insanlar
Ne çok âşık olur büyük gölgelere, kısa olanlar
Ve de ne severler mütevaziliği en kibirliler
Asla! derler mesela, kesinlile! veyahut.
Yapmam! Olmaz! Eksik olmaz dillerinden
Şans tanımazlar ikinci bir seçeneğe
İkinci bir renge, çiçeğe…
Tek bildikleri tekliktir, kesinliktir.
Bilmezler çünkü küçüğün içindeki muazzam büyüklüğü,
Beyazın ve siyahın dışındaki renklerin ahengini.
Ve yine tahammül edemezler kaktüsün çiçek olmasına
Zakkumun güzelliğine…
Çiçek güldür, kaktüs ve zakkum OLMAZ!
Ya siyahtır hayat ya beyaz, gri OLMAZ!
İnsanlar ya iyidir ya kötü, başka türlü OLAMAZ!
Ah ne çok sever büyük konuşmayı, küçük insanlar
Ne çok âşık olur büyük gölgelere, kısa olanlar
İçlerindeki en kibirsizleri sever en büyük gölgeyi
En masumu benimser en zalimi…
Asla! diyenler… ah sizi aslacılar…
Siz büyük gölge seviciler…
Kaktüs çiçektir,
Gri renktir,
İnsan bazen iyi bazen kötüdür,
Oysa gölgeler hep geçicidir.