Cihan buğdaycı, Genç yazarımızın göremeyen, duyamayan, ve konuşamayan, tüm insanlara armağan ederek başladığı bu ilk romanını okurken; bizlerinde ne kadar sağlıklı olursak olalım göremediğimizi, duyamadığımız, konuşmadığımızı fark etmeme sebeb oldu. Yaşıyor olduğumuzu düşünerek kendimizi nasıl öldürdüğümüze şahit oldum. Zamanımızı, azmimizi, yaşama sevincimizi nasıl liğme liğme parçaladığımızı gördüm. Başkalarına faydalı olmayı geçtim kendimize bile faydamızın olmadığını görmek korkunç!Bununlada sınırlı kalmayıp başkaların da olan yaşama sevincine de göz diktik! Yazarımızın bu ilk kitabı olmasına rağmen oldukça akıcı bir üsluba ve keyifli bir anlatıma sahip.İçeriği beni gerçekten şaşırttı.Okuduğum diğer romanlara nazaran farklı bir konuya değinmesi ve bizim de görmediğimiz, hatırlamadığımız, varlıklarından bile haberdar olmadığımız engelli bireylerimiz için yazılan aslında sadece konusu itibarı ile engelli bireylerin değil hayatta hiç bir engeli olmayan tüm insanlığa rehber niteliğinde düşüncelerini aktarması oldukça başarılı. Empati yeteceğimizin dışında sahip olduğumuz tüm nimetlerin farkına varmamızı hatırlatan bu eseri kesinlikle okumanızı tavsiye ederim.