Dazai'in bu yarı otobiyografik eserini okurken dehşetle ona çok fazla benzediğimi fark ettim. Bilmiyorum belki de kitabı okurken o ruh hali içerisine girdim veyahut zaten sahip olduğum ruh halini fark ettim. Bu kitabın ana kahramanı Yozo-Dazai'in kendisi bir nevi- duygularını, karamsarlığını, sorunlarını, hayatı anlamsız buluşunu şaklabanlık adı verdiği sembolik maske ile kıyasıya örten birisi. Ve belki de bu baskıların katlanılmazlığı, daima süren yalancılık eğilimi ve kendini her daim anlaşılmaz ve normal olmayan bir yaratık olduğuna inandırışının etkisiyle hayatına sürekli bir son verme uğraşı içindedir. Uğraşı içindedir,diyorum çünkü defalarca denemesinin ardından başarabilmiştir bunu. Bu hikaye (Yozo'nun dolayısıyla Dazai'in) bana bazen başka bir evrende benim hikayem gibi geliyor doğrusu. Bundan dolayı mıdır bilmem bende ayrı bir yeri var. Ama asıl insanlığın hikayesi olduğunu da düşünmeden edemiyorum. Her gün türlü şaklabanlıkla(eğlence programları,saçma sapan diziler) acılarını,zavallılıklarını gizleyerek daha da intihara meyilli hale gelişinin hikayesi insanlığın. Ve her gün intihar etmeyi denemesine karşın ölemeyip daha da beter halde yoluna devam etmeye çalışmasının... Eh ne diyeyim inşallah sonunda Dazai gibi başarıya ulaşmaz insanlık.

İnsanlığımı YitirirkenOsamu Dazai · Karakutu Yayınları · 200634bin okunma

·

60 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sihaya