Veda Treni
Göz açıp kapayıncaya kadar oluşuyor keşkeler. Böyle böyle geçiyor ömür. Ardında tadı damağında kalan mutluluklar, peşi sıra pişmanlıklar ve cevapları olmayan sorularla veda treninin bacasından tüten duman eşliğinde omuzlara alınıyorsun. Ne acı değil mi? O yüzden hayıflanacak eksiklikler yerine, şükredecek mutluluklar peşinde koşmalı insan. Koşabilen ayakları varsa, aldığı nefes tamsa her koşulda boğazdan geçecek olan tek bir lokma...
Sağlık seninle olsun, zaten dünya hırsları çok saçma...
Sayfa 37Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.