Suya bir taş daha attı. Aklına Sofu Humar'ın söyledikleri geldi: Bırak doğa bütün sesleriyle, bütün renkleriyle, bütün kokuları ve tadıyla ruhuna dokunsun, " demişti. " Bırak evirip çevirsin, sarmalasın seni sessizlik. Yalnızca kulak ver. Soluğunu tut ve o ritme iştirak et. Bırak ağırlaşan yükünü yel alsın. Bırak su taşısın endişelerini... Kendini uyuma ve dengeye teslim et; et ki uyum bulasın, denge bulasın..."