Öncelikle kitabın ilk sayfaları lorem ipsum tadında olsada yinede okurken sıkıldığımı söyleyemem. Sabahattin Ali’ nin okuduğum ilk kitabı olmasının verdiği hayranlıkla söyleyebilirim ki kitap tam anlamıyla kelime hazinesi... hikaye ve işleniş açısından ise inişli çıkışlı bi heyecana sahip olmasından ziyade insanı aman aman paniğe kapılmaya iten bir temposu olmasada sonunda “bir kitap ancak bu kadar trajik bitirilebilir” demekten alıkoyamadım kendimi. Uzun lafın kısası güzel, çok sıkmayan ama sonu unutulamıyan (-ki aynı derece tahmin edilemeyen) bir kitap olduğunu düşünüyorum. Okumanızı tavsiye ederim, vesselam.