İnsanoğlu merak eder. Olayı budur. Merak sonucu icatlar yapar, denklemler kurar ve çözer, önüne gelen her şeyi didik didik inceler. Merak edip peşine düştüğü her şeyi de çözüme kavuşturur. Peki, insanoğlunun en çok merak ettiği ve bir türlü merakını gideremediği konu nedir? Bu hayattan sonra ne geleceği, elbette. Bu konuda korku ve merak eşdeğerdir. Ölüm sonrası ne olacağını merak ederiz, fakat cevaba ulaşmak da bizi bir o kadar korkutur. Bilim ve dinle açıklamaya çalışırız, her ne kadar her insanın bu konuda kendine göre bir inancı olsa da, bu hayattan sonra sırada neyin olduğu sorusuna kesin bir cevap veremeyiz. Bu yüzdendir ki, bu konuda yapılan çalışmalar ilgimizi çeker. Bilim insanlarının araştırmalara dayalı açıklamaları, din adamlarının inançlara dayalı çözümleri ve bunun gibi şeyler merakımızı çeler. Bir de her şey için olduğu gibi, bu konu için de üretilen kurgular var. Elbette, bu konu hakkında yapılan tahminleri de kurgu çerçevesine yerleştirebiliriz, fakat burada bahsettiğimiz sanatsal bir kaygı güden kurgu. Ölümden sonra yaşamı konu alan bir çok eser sayabiliriz, kurgu dışı olan eserleri de dahil edersek bu sayı iyice artar. Halihazırda bu kadar eser varken, bu konu hakkında yazılan yeni bir eserin bunların arasından sivrilmek için sağlam bir merak unsuruna ihtiyacı vardır. Patrick Ness, kurgusuyla bu merak unsuruna gayet yerinde ve güzel başlamış diyebilirim. Fakat, merak uyandırmak çok hoşuna gittiyse demek ki, kitap soru işaretlerine doyamamış. Dizilerde belli bir merak dengesi vardır. Her bölümde aynı bir film gibi merak unsuru oluşturulur, ortalara doğru işler sarpa sarar, bölüm sonunda merak unsuru zirve yapar ve bizi ağzımız açık bir şekilde bir hafta sonraki bölümü beklemeye davet eder. Bir hafta sonraki bölümde ise, önceki bölümün final sahnesindeki merak unsuru bir anda çözülür ve hafifler. Bununla birlikte bahsettiğim döngü tekrar başlar ve finale kadar böyle devam eder. Patrick Ness de anlatımına bu şekilde yön vermeyi seçmiş. Konusu gereği içinde fazlasıyla merak unsuru barındıran bir kitaba tekrar tekrar her bölüm sonu tekrar tekrar adrenalin pompalamak belli soruların sorulmasına yol açar ve bu sorular cevapsız kalırsa kurguda boşluklar oluşmaya başlar. Elbette bu olabilir, fakat daha önce çok satanlar listesi görmüş bir yazardan bu tarz bir hata beklemiyorsunuz. Tabi ki kitap cevaplanmamış tonlarca soruyla dolu değil. Yalnızca, durmadan verilen adrenalin ve üretilen merak dolu soruların verdiği hissiyat bir süre sonra sık alınmış Parol'un kaderini paylaşıp etkisini azalarak kaybediyor. Kitap, açık uçlu bitebilir, buna bir itirazım yok. Filmler, diziler, oyunlar... Bu gibi yapımlarda açık uçlu son olmalıdır zaten ve bu konuda şikayet edilmemelidir. Bir yapım, sonu açık uçlu bitiyor diye yerden yere vurulunca bu durum gerçekten sinirlerime dokunuyor. Kurguyu beğendim ama sonunu bağlayamamış demek aslında, kurgu kafamdaki gibi bitmedi demektir. Aynı hatayı daha önce yaptığım için biliyorum. Bazı şeyler istediğimiz gibi son bulmadığında sinirleniriz. İnsanoğlu olarak bir başka ortak yönümüz de bu. Bence Son ve Ötesi'nin problemi sonundan kaynaklanmıyor. Bir problem var, evet. Ama bu, bu kitabı kötü bir eser de yapmıyor. Ufak tefek pürüzler bazen büyüyüp beni gerçekten sinir etse de okurken keyif almadım diyemem. Her şeyden önce Ness'in dili oldukça akıcı, ayrıca çokça kullanılmış "flashback"ler uzun tutulmadığı için bizleri ana konudan soğutmuyor. Asıl büyük sorun, konunun uzadıkça uzaması fakat yine de yetersiz noktalarını kapatamaması. Hatta, bazı bölümler kısaltılsa veya hiç eklenmese kitabın bütünlüğüne bir sorun teşkil etmezdi. Bence daha iyi bile olabilirdi. Çünkü elinizde 500 sayfaya yakın bir kitap tutuyorsunuz fakat bu iş bir tık daha azıyla da çözülebilirmiş gibi hissediyorsunuz. Aklınızda beliriveren konuyu kağıda dökerken nerede duracağınızı bilememek ve kontrolü kaybetmek olası bir durum. Elbette bu oluşturmakta olduğunuz eseri büyük ölçüde etkiler, güzel bir konu acemice bir kurguya dönüşebilir. Son ve Ötesi'ne acemice bir kurgu demek elbette yanlış olur. Hatası olsa da yerden yere vurulması gereken bir eser değil. Belki de okurken benim yaptığım gibi beklentilerinizi üstte tutmazsanız, daha keyif verici çerezlik bir kitap olabilir Son ve Ötesi.

Son ve ÖtesiPatrick Ness · Yabancı Yayınları · 2017586 okunma

··

107 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Berkecan