Vakıf'ın Sınırı'nı hayretler içinde okudum ve seri içerisinde en sevdiğim kitap da bu oldu artık.
Orijinal ve ilk üçlemeden 30 sene sonra yazdığı bu kitapta Asimov, Vakıf'ın Seldon Plânına göre yeniden kurulacak galaksi imparatorluğu için dönen dolaplar, oynanan oyunları anlatırken karşımıza ilk üç kitapta görmediğimiz bir alternatif çıkarıyor. Gaia, bütün ekolojik hassasiyetleri üzerinde taşıyan bir tür bilimkurgu cenneti gibi. Öte yandan bu kitapta Asimov'un robotlarla, üç robot yasasıyla kurduğu bağlar ve bu yeni ögelerin ana öyküye kattığı derinlik gerçekten çok iyi. Galaktik imparatorluğun kökeni, insanların kökeni ve robotlarla insanlar arasındaki karmaşık ilişkilerin ne olduğuna dair bilgiler, Gaia aracılığıyla yayılmacı ve iktidarcı, şiddetten çekinmeyen ve bütün politik oyunlarla insani ve sosyal ilişkileri manipüle eden insan türüne şiddet barındırmayan, doğayla, insanla ve galaksiyle bir arada yaşama seçeneği sunan Asimov bence serinin en iyi kitabına da imza atmış oluyor: bol bol konuşan,susmayan, tartışan, fikir yürüten Asimov karakterleri bu sefer daha derinlikli ve gerçekler; öykü eski kitaplardaki karakterleri ve olayları birbirine bağlarken daha bir derinlik kazanıyor ve yeni açılımlarla olay ve öykü evrenini genişlettiğini de görüyoruz. Asimov'un tekdüze, politika ve şiddet dolu galaksisinde Gaia'nın varlığı herşeyi ters yüz ediyor. Yazarın geri kalan kitaplarda öyküsünü nasıl geliştirip sonlandırdığını merak ediyorum.
Asimov ve bilimkurgu severlere mutlaka öneriyorum Vakıf serisini. Mutlaka.
