Ben sensizliği yalnızlık sanmıştım her keresinde .
Yüzün gelirdi bir yerlerden bir ülke ,
kokun gelirdi bir bahar
ve gülüşün gelirdi de bir düş gibi,
İlle de kendini kendine vurmuşluğun gelirdi de ;
ben hep şarkı sanırdım gökyüzünü
kim bilir kimin söylediği.
Issız teknelerle kıyılarıma koşardım hemen ,
bakardım (bakmak uzanmaktır);
atlaslar yırtılırdı düşümün bir ucunda ,
bir ucunda ben;
ve suların unuttuğu yunus hıçkırıkları vururdu alnıma
dudaklarımdan tuz kervanları yürürdü.
Kervanlar ki ,birer seraptır harami günlüğünde.
Sayfa 50 - İletişim Yayınları
··
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.