Ben sensizliği yalnızlık sanmıştım her keresinde . Yüzün gelirdi bir yerlerden bir ülke , kokun gelirdi bir bahar ve gülüşün gelirdi de bir düş gibi, İlle de kendini kendine vurmuşluğun gelirdi de ; ben hep şarkı sanırdım gökyüzünü kim bilir kimin söylediği. Issız teknelerle kıyılarıma koşardım hemen , bakardım (bakmak uzanmaktır); atlaslar yırtılırdı düşümün bir ucunda , bir ucunda ben; ve suların unuttuğu yunus hıçkırıkları vururdu alnıma dudaklarımdan tuz kervanları yürürdü. Kervanlar ki ,birer seraptır harami günlüğünde. Nasıl tadından yenmez bir eserdir Ya Rabbim . Okurken yanlızlığımdan utandım da hangi yanlızlığa sığınsam bilemedim . Tanımlanabilecek en güzel halleriyle tanımlamış yalnızlığı Toptaş. Alıntı paylaşmakta en sıkıntı çektiğim kitap oldu;çünkü her kelimesiyle paylaşmaya değer bir kitap,zira kullandığı noktalama işaretlerini bile sanata dönüştüren bir adam . Esere dair bir eleştirim varsa ;o da Kitaba geç kalışımdır .

YalnızlıklarHasan Ali Toptaş · Everest Yayınları · 20164,012 okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Suzan Koçaklı