her hikayede insanın aciz bir tarafından tutup kendi eliyle kendini manasızlığa iten insanı anlatıyor. hepimizin zaman zaman yaptığı şeyleri bakış açısına göre belki abartılı bir dille belki de aslında hiç abartmadan olduğu gibi aktarıveriyor. kendine gel demiyor ama kendine gel diyor.
*kitabın sonuna yaklaştıkça ilk hikayeler de kapılarını daha çok aralamaya başlıyor.
